Sabaha karşı rüyamda Ohrid Gölü'nün kıyısında balayında geçirdiğimiz romantik günleri düşünüp gözyaşı döküyordum. O günlerin geri gelmeyeceğini bilmenin, yepyeni sorumluluklarla kuşatılmış olmanın ağırlığıyla uyandım.
Hamileliğimin 8. ayındayım. Bu süreç boyunca hem fiziksel hem de ruhsal anlamda çok dinç, çok güçlüydüm. Hatta kimi zaman hamileymişim gibi hissetmedim, yaptığım işlere engel olmak isteyenlere gülüp geçtim. Şanslıyım ki durum hala böyle. Ama ara sıra küçük kaygı krizleri yaşıyorum. Kendime, sevgilime ve aramızdaki o bağa olan inancım o kadar çok ki çok şükür hızlıca geçiyor içimi kaplayan sıkıntı. Sadece şu tuhaf, bilinmezliğin verdiği heyecanı, tuhaf hissi atamıyorum içimden. O duyguyu da bizim küçük beyle göz göze geldiğimde aşacağım herhalde.
Şimdilik büyük bekleyiş devam ediyor. Bloga yazmıyorum diye sitem mailleri alıyorum. Buraları bırakmaya çok niyetim yok. Yine de düzenli yazma konusunda söz veremiyorum. Doğum iznim başlayalı 2 hafta oldu. Çalıştığım döneme göre elbette çok da fazla boş vaktim var. Doğuma kadar içimden geldikçe bir şeyler paylaşır, doğumdan sonra da Can'ın alışma sürecini atlatıp yine buralara dönerim diye düşünüyorum. Hala blog okuyan, paylaştıklarımı severek takip edenleri de kısaca bilgilendirdiğime, azıcık içimi döktüğüme göre bu yazı amacına ulaştı bence!
Görüşmek üzere!
Sevgiler!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yaza yaza azalmaz ki sendeki özgür ruh!